Nakon četiri desetljeća, što nije čest slučaj u jednoj parohiji, protojerej-stavrofor Vlado Kljajić iz Belog Manastira otišao je u penziju. Svečani ispraćaj, uz večernje bogosluženje koje je po poslednji put predvodio otac Vlado, upriličen je u belomanastirskoj pravoslavnoj crkvi Sv. Arhangela Mihaila u društvu porodice, baranjskog namesništva, članova crkvenog odbora i članica udruženja Kolo srpskih sestara.
Nesvakidašnji događaj protekao je u vrlo emotivnoj atmosferi u kojoj većina prisutnih nije krila osećaje. Vlado Kljajić rođen je 1. oktobra 1947. godine u Opštini Šipovo, BiH, u staroj i patrijarhalnoj porodici u kojoj njegovi roditelji, tri brata i tri sestre nisu znali za drugu radost osim kako dočekati krsnu slavu, božić, uskrs i druge praznike. Posle osmog razreda, sa još četvoricom istomišljenika, upisao je bogosloviju u Prizrenu.
Vlado Kljajić rukopoložen je za đakona 8. novembra 1970. u Bajši u Bačkoj, a 15. novembra za sveštenika u Sabornoj crkvi u Novom Sadu. U dugoj svešteničkoj službi prvo je služio u Stepanoviću i Kisaču, a potom je 1973. godine došao u Baranju. Tri godine služio je u Branjini, a nakon toga do penzionisanja u Belom Manastiru.
Govoreći o najlepšim i najtežim trenucima u celom pastirskom radu, Kljajić je istakao da mu je najlepši vezan za službovanje u Branjini, a najteži za protekli rat koji je odneo mnoge mlade živote. Opraštajući se od prijatelja, protojerej-stavrofor Mihajlo Marjanac, arhijerejski namesnik baranjski, u vrlo emotivnom nastupu, poželio mu je krepko zdravlje i pozvao ga da bude prisutan sa svima i u svakoj prilici poželevši da takvih prilika bude što više.
U ime članica Kolo srpskih sestara, koje je Kljajić vodio od samog osnivanja, i u ime crkvenog odbora Marjanac je novopečenom penzioneru uručio vredan dar odeždu, a buket cveća Kljajićevoj supruzi Danici uručio je protonamesnik Dragan Vukadinović koji će ga naslediti. Zahvaljujući se na daru Kljajić je pozdravio i pohvalio sve one koji su s njim bili u svim godinama. Nesvakidašnji događaj potom je nastavljen u krugu crkve i uz trpezu koju su pripremile članice udruženja Kolo srpskih sestara.
