Izreka ‘Baranja je Belje, Belje je Baranja’ najbolje oslikava zašto su problemi Agrokora u Baranji vest broj jedan. Preko Belja Agrokor na području Baranje ima najviše poljoprivrednih površina pod koncesijom ili u dugogodišnjem zakupu. Od 30.000 hektara baranjske zemlje, negde oko 18.000 hektara je Agrokorovo. Od ukupnih 1.300 ha vinograda, Belju pripada tačno polovina. Kriza u Agrokoru doslovno je zaustavila poslovanje malim baranjskim opštinama, kojima posrnuli gigant duguje višemilionske iznose. Jedna od takvih je opština Jagodnjak, jedna od najsiromašnijih u Osječko-baranjskoj županiji, čiji je proračun ionako skroman i iznosi tek oko 2,5 miliona kuna.
- Opština se uglavnom financira od zemljišta i zemljišne rente na svom području, kojima gospodari Belje. Zbog novonastalih problema tih sredstava u opštinskoj kasi posljednja tri mjeseca nema, a sve lokalne samouprave su u planu imale te prihode. Za nas je to preko pola miliona kuna. Taj novac već je trebao biti potrošen jer smo projekte u našem proračunu bili isplanirali. Stoga proračun ne možemo izvršavati. Ako ova kriza potraje, dovest će se u pitanje subvencioniranje đačkih karata, obaveze oko subvencioniranja rada dječjeg vrtića, stipendije za studente, a na kraju održavanje javnih površina i javna rasvjeta - kaže načelnik Jagodnjaka Anđelko Balaban.
U opštini Petlovac dug Belja čini čak 40 posto opštinskog proračuna ili oko milion i 770 hiljada kuna, što se zakonski deli na lokalnu samoupravu, Osječko-baranjsku županiju i državu. O toga 65 posto ili oko 1,2 miliona kuna treba pripasti opštini.
- Nažalost, kompletna Baranja ovisna je o jednoj tvrtki, koncernu Agrokor, odnosno Belju. Vjerujem da će ovaj problem biti brzo riješen, a jasno je da Ivica Todorić ne može ostati većinski vlasnik Belja. Svakom novom vlasniku u interesu je zadržati koncesijsko pravo na poljoprivredno zemljište jer ukoliko se ovaj dug produži, prijeti potencijalna opasnost raskidanja ugovora s Agencijom za poljoprivredno zemljište. Ukoliko ostane bez zemlje, Belje ne vrijedi ništa - zaključuje Balaban.
