Nakon kratke i teške bolesti u Osijeku je 4. marta iznenada preminuo Nagy Lajos, carinik u penziji, sportski radnik i kolekcionar. Nagy Lajos rođen je 14. maja 1944. godine u Zlatnoj Gredi, od oca Franje i majke Rožike. Osnovnu školu završio je u Mirkovcu, a srednju ekonomsku u Belom Manastiru.
Još kao srednjoškolac postao je član NK Šparta iz Belog Manastira, i vrlo brzo počeo je igrati za seniorski tim. Igrajući u klubu, koji je bio sinonim za Baranju i najtrofejniji baranjski sportski klub svih vremena, postao je igrač Druge lige Zapad u tadašnjoj Jugoslaviji. Posle završetka srednje škole bio je službenik u SPOM-u, Servisu poljoprivredne opreme i mašina. Potom prelazi u Carinsku službu gde kao carinik, na Graničnom prelazu Kneževo, radi sve do odlaska u penziju 1999.godine.
Nagy Lajos ženio se dva puta i otac je dvoje dece. Nagy Lajos imao je tri velike ljubavi. Porodicu na prvom, NK Špartu i FK Crvenu Zvezdu na drugom, i kolekcionarstvo na trećem mestu. Uz porodicu, kojoj je bio neizmerno privržen, ljubav prema ‘najsporednijoj stvari na svetu’ trajno je obeležila njegov život.
Nakon što je ‘okačio kopačke o klin’ čika Lajčo, kako ga je oslovljavao potpisnik ovih redova, bio je u najužem rukovodstvu NK Šparta, sve do 1998. godine i gašenja kluba. Ne mireći se s tim da njegov najdraži klub više ne postoji, svu svoju energiju, zajedno sa istomišljenicima, ulaže u revitalizaciju kluba što se, nakon mirovanja od 16 godina, i događa na početku 2014. godine.
Jedina neispunjena želja bila mu je povratak Špartinih pehara i fotografija iz Subotice, gdje su se obreli u ratnim zbivanjima. Njegovim prijateljima i ‘špartancima’, koji su ga i na onaj svet ispratili s fudbalskom loptom, to je ostavio u amanet. Uz NK Šparta, s ništa manjim žarom i ljubavlju, Nagy Lajos navijao je i širom Europe pratio FK Crvena Zvezda iz Beograda. Bio je jedan od osnivača kluba navijača u Osijeku i član uprave. Ljubav prema Zvezdi prepoznali su i u upreavi Zvezde, u Ulici Ljutice Bogdana 1A, dodelivši mu titulu počasnog člana, čime je postao jedini Baranjac s takvom titulom.
Osim fudbala život Nagy Lajosa obeležila je i ljubav prema kolekcionarstvu. Decenijama je frenetično sakupljao sve što je mahom vezano za Baranju, baranjske pustare i Belje, ali sakupljao je i druge predmete. Smrću Nagy Lajosa njegovi najbliži ostali su bez supruga, oca, dede i brata, baranjski fudbal bez istinskog sportskog radnika i zanesenjaka, kolekcionari bez omiljenog kolege, a svi oni koji su ga makar i površno poznavali bez čoveka visokih moralnih načela, neizmerne dobrote i ljudske topline. Nagy Lajos sahranjen je 7. marta na Katoličkom groblju u Belom Manastiru.
