Na čelu ste općinskog VSNM- u Trpinji. Koliko je Vijeće riješilo svoje statusne potrebe i čime se bavi?
Veće srpske nacionalne manjine opštine Trpinja, iako osnovano još 2004. godine, u pravom smislu aktivno je tek od poslednjih izbora za manjinska veća održanih u maju 2015. godine. Do tada nismo imali razrađen detaljan plan i program, ali svakako od novog saziva Veća radimo na tome da po svojim aktivnostima budemo prepoznatljivi u našoj sredini, pa čak i šire. Delujemo u opštini koja je većinski srpska, odnosno preko 90 odsto stanovništva je srpske nacionalnosti i na prvu misao mnogi bi rekli da manjinsko veće u takvoj sredini nema šta da radi. Međutim, stvarnost je potpuno drugačija jer prostora za delovanje svakako da ima, ako krenete od registracije srpskih manjinskih škola, preko dvopismenih tabli na ulazima u naša mesta do kulturno-prosvetnih aktivnosti naeophodnih za očuvanje našeg nacionalnog identiteta.
Kakva je suradnja s općinskim vlastima, drugim srpskim manjinskim vijećima i organizacijama?
Saradnja sa opštinskim vlastima je relativno dobra. Koristimo prostorije opštinske većnice za svoje redovne sastanke. Opština Trpinja za sad nas u potpunosti finansira, istina u nešto manjem iznosu nego ranije, ali opet u skladu sa našim aktivnostima. Dobru saradnju imamo i sa drugim srpskim manjinskim većima, iako moram priznati da bi ta saradnja trebala biti daleko bolja i organizovanija, posebno po pitanju nekih važnih projekata koji su od izuzetnog značaja za narod na ovom području. Na teritoriji naše opštine imamo pet parohija Srpske pravoslavne crkve i na desetine kulturnih, sportskih i drugih društvenih organizacija. Sa nekima od njih imamo dobru saradnju i čak pripremamo neke zajedničke projekte.
Koliki je interes ljudi, pogotovo mladih, za rad u srpskoj zajednici?
Kao što sam rekao, manjinsko veće je potrebno i u sredinama u kojima imamo većinu kao savetodavno telo i na određen način kao kontrolor svega onoga što radi određena lokalna samouprava. Naravno, mi se nećemo baviti infrastrukturnim pitanjima, ali svakako da ćemo izneti svoj stav kada su u pitanju naša manjinska prava, kao što su recimo škole na srpskom jeziku i pismu te potreba da se lokalna zajednica aktivno uključi u tu problematiku ili kada se bavimo egzistencijalnim pitanjima i očuvanjem naših sela, kao što je, na primjer, pravilna raspodela državnog poljoprivrednog zemljišta. S tim se problemom na teritoriji opštine Trpinja već nekoliko godina suočavamo, a posledice takve politike iz godine u godinu sve su izraženije u odlivu mladog i radno sposobnog stanovništva.
Koliko stanovnici istočne Slavonije znaju o svojim sunarodnicima u drugim krajevima zemlje, njihovim problemima i obratno?
Preko raznih, pre svega kulturnih udruženja, ali i preko manjinskih veća, oni koje zanima ova problematika, svakako da su upoznati sa životom našeg naroda u drugim krajevima Hrvatske. Dobru informaciju o tome kako žive Srbi u različitim krajevima donose i manjinski mediji, pre svega oni pisani, zagrebačke ‘Novosti’ i vukovarski ‘Izvor’. Naravno da ima prostora da se radi po ovom pitanju i takva aktivnost je neophodna kako bismo jedni drugima bili od pomoći i koristi.
Koliko su generalna politička događanja u zemlji, uključivši i i najnovije grafite po Vukovaru, uticala na međunacionalne odnose?
Nažalost, grafiti, nalepnice i govor mržnje su gotovo svakodnevna pojava u Vukovaru. To je žalosno, ali je još gore što javnost nema ili ne želi da pruži odgovor kako rešiti taj društveni problem i kada ćemo iz Vukovara i njegove okoline dobijati neke pozitivne vesti, a ne samo priče o govoru mržnje ili o iseljavanju mladih koji ovde gotovo da nemaju elementarne uslove za život. Osuda ovakvih postupaka ne sme biti deklarativna nego delotvorna, ali do takvog stava verovatno će još mnogo vode Dunavom proteći.
